Okna w budynkach zabytkowych

Budynki zabytkowe, to przede wszystkim pamięć historii, hołd złożony przeszłości, ale także dorobek kulturalny i architektoniczny.

Dlaczego więc nasze zabytki nie są pięknie odrestaurowane, zadbane, by można było je podziwiać?

Odpowiedź jest prosta – wszelkie prace prowadzone w budynkach zabytkowych wymagają pozwolenia od konserwatora zabytków, niejednokrotnie pozwolenia na budowę ( choć ten sam zakres działań w budynkach niewpisanych do rejestru zabytków, nie wymaga pozwolenia), jest trudne i dużo bardziej kosztowne niż w przypadku nowszych budynków.

Wymiana okien w zabytku, od chwili podjęcia decyzji o konieczności wymiany do jej realizacji może trwać nawet rok albo i dłużej.

Wynika to głównie z tego, że potrzebujemy zgody konserwatora zabytków na wymianę okien. Zanim ja otrzymamy musimy uzyskać program prac – konserwatorsko- restauratorskich, czyli inna osoba, która ma uprawnienia konserwatora zabytków, musi dokładnie obejrzeć istniejące okna olsztyn, ocenić ich stan i to, czy są to okna historycznie pierwotne, czy już wtórne – wcześniej, wymieniane.

Jeśli okna są wtórne, sprawa jest prostsza, choć wcale nie łatwa. Konserwator wyda zgodę na wymianę okien, które będą swoim wyglądem imitowały te pierwotne, zwykle są to okna drewniane, ale nowoczesne, ciepłe z szybami zespolonymi zgodnymi z warunkami technicznymi obecnie obowiązującymi.

Gorzej, kiedy okna są pierwotne i Wojewódzki konserwator zabytków nakaże je odrestaurować – są to nieporównywalnie większe koszty, niż w przypadku wymiany. Konserwacja okien zabytkowych zawsze odbywa się pod nadzorem konserwatorskim, zwykle w wyspecjalizowanym zakładzie, których jest niewiele na rynku.

Duże koszty – bo nadzór konserwatorski kosztuje, mała konkurencyjność firm wykonawczych – winduje cenę, dodatkowo wszystko jest wykonywane ręcznie, więc sam czas pracy jest duży.

Z drugiej strony, z jakiegoś niezrozumiałego powodu, gdy tylko wspomnimy, że remont, czy wymiana okien dotyczy budynku zabytkowego, cena automatycznie jest znacznie wyższa, niż w przypadku budynku współczesnego.